LACCA

LACCA

Rabbi Ionae exponitur vox Hebr. argaman, color, est inquit qui lacca dicitur. Ubi laccam Arabum intelligi virisimile est, de qua Serapion, Lacca est gummi arboris, quae nascitur in Arabia; similis myrrhae, habens odorem bonum, et admixistratur in suffumigiis, et tinguntur ex ea panni rubei coloris etc. Nam aliud est Lacca Talmudicorum, in Cholin. p. 28. autem res factitia ex sanguine, furfure etc. qua coria rubefaciunt alutarii. Aliud item recentis Graeciae λάκχη, quae vett. fuit anchusa, cuiusque radicem adhibebant mulieres, ad genas purpurissandas, seplastarii ad unguenta coloranda, infectores ad lanam praeparandam, ut purpuram facilius admitteret et servaret renacius: anchusa enim purpurae concolor est, hic πορφυρὶς dicta, item Α᾿λκιβιάδιον, in Auctario Dioscoridis: eo quod in Alcibiade accusabant ςθηλύτητας ἐςθήτων ἀλουργῶν, muliebrem puropurearum vestium mollitiem, ut in Plutarcho habetur. Sed et in Dioscoride, nonnulli κάλυκα vocant, quam vocem inter cetera την` ςθαλαςςίαν πορφύραν, marinam purpuram, significare, Hesych. auctor est. Quod ipsum sonat anchusae nomen: quae ἄγχουσα, quasi ἄνθουσα (sicut ὄρνιχες pro ὄρνιθες) dicta est, a purpurae lumine et flore, qui Graeci ἄνθος vocatur. Aliud denique est Lacca Lusitanorum rubra translucida, ad lanarum infecturas potissimum expetita, quam alatae formicae in India, in vastae arboris ramis, eo fere modo conficiunt, quo apes ceram et mel. Quibus tamen omnibus laccae specibus id commune est, quod rubrae sunt vel purpureae et vel in fucis, vel in corii vel in vestium tincturis, adhibitae. Sam Bochart. Hieroz. Parte post. l. 5. c. 14. ubi de marinae purpurae duobus generibus. Vide quoque Salmas. ad Solin. fuse de Lacca agentem. p. 1149. et seqq. qui idem ex λάκη vel λάκκη, vocem Lat. Lacernam ortam esse, docet ad Lamprid. in Antonino Heliogabalo; quo de vestis genere pluribus agit passim Not. ad Hist. Aug. illos Scriptores. Vide hic infra. De Laccae vero ultimo memorato genere, quam gomme Laque Galli vocant, ut aliquid adiciam, maxima eius copia e Peruvia venit, et Masulipatani distrahitur. Venit illius aliquid e Bengalae quoque ultra Gangem Regno, sed haec domi carior est, utpote quam incolae, ad pingendas tingendasque telas suas omnes pretiosa illa purpura, adhibent. Hollandi nihilominus inde in Persiam afferunt, eundem in usum. Quod illius, post colorem ex illa expressum, restat, exornandis toreumatis eorum, quibus maximopere delectautur, et cerae signatoriae faciendae inservit, admixtoalio, quem libuerit, colore. Vilioris pretii est, quae e Peguano Regno advehitur, eo quod formicis, gummi hoc in terra acervatim ibi congerentibus, ad dolii nonnumquam magnitudivem, non parum arenae sordiumqueve illi adhaerescat: cum contra in Bengala myricarum ramos eo circumdent, unde purius illud longe limpidiusque est. Quam in rem Vide plura apud Ioh. Bapt. Tavernier tract. Gall. cui tit. Observations sur le Commerce des Indes Orientales. In epulo magnifico, quo Mariam Mediceam Galliae Reginam hoc Sec. Amstelodami exepit Societas Indiae Or. inter alia visûs oblectamenta, etiam gummi-laccam et apum laborem ceram, memorat Casp. Barlaeus in sua Medicea.